"Zranione uczucia" to drugi tom cyklu "Prosty układ", napisany przez K A Figaro. To kontynuacja losów Łucji oraz Dymitra, których być może nie połączyło duże uczucie, ale pożądanie fizyczne owszem. W tym tomie sytuacja nieco się komplikuje, ponieważ te nieistniejące uczucia zaczynają się pojawiać, zwłaszcza ze strony Łucji. Ten układ zaczyna być skomplikowany i nie taki prosty jakby się wydawało dotychczas.

Oliwy do ognia dodaje pojawienie się "drugiego gracza" w tym pokrętnym związku, czyli Igora. Brata Dymitra, który namiesza w głowie naszej głównej bohaterce. Jakby tego było mało, los zaserwuje tej dwójce jeszcze jedną niespodziankę, której w ogóle się nie spodziewali. Będzie to coś, co wywróci ich życie do góry nogami i nic już nie będzie takie same. Prosty układ zaczyna się rozpadać jak domek z kart. Zarówno Dymitr jak i Łucja będą musieli zdecydować, co zamierzają dalej zrobić i nie będzie to prosta decyzja.

Nie spodziewałam się, że tak szybko otrzymam kontynuację "Prostego układu". Moje pierwsze zetknięcie z tą pozycją było zgrzytem pomieszanym z tak ogromną ciekawością, że nie mogło być inaczej i sięgnęłam po dalsze losy Łucji oraz Dymitra. Zdecydowanie nie jest to rodzaj literatury jaką wciągam nosem, ale w tym przypadku było całkowicie inaczej! Czytając pierwszy tom, wiedziałam czego mogę się spodziewać po kontynuacji tej pozycji. Czy byłam zdziwiona? Absolutnie nie.

Dymitr dalej był mężczyzną, który w moim mniemaniu kompletnie nie zasługiwał na Łucję, mimo że kobieta z dnia na dzień darzyła go coraz większym uczuciem. To właśnie to uczucie sprawiło, że ich prosty układ zaczął się sypać i przestawał mieć rację bytu. Łucja oprócz seksu pragnęła uczucia. Potrzebowała miłości i wsparcia, a nie tylko "mokrej szparki", "wypływania soków" czy "penisa głęboko osadzonego w pochwie". Jednak kiedy tylko dawała Dymitrowi jakiekolwiek znaki, że czuje do niego głębsze uczucie, ten wycofywał się i źle traktował kobietę. Wyzywał ją, by za chwilę rościć sobie prawa do jej ciała. Mogłabym tu użyć określenia "traktowania jej jak szmatę", ponieważ tak to wyglądało.

Co może wydawać się niesprawiedliwe to to, że ich układ zakładał, iż każde z nich może umawiać się z kim chce. Sęk w tym, że kiedy tylko obok Łucji pojawiał się Igor, Dymitr stawał się bardzo zazdrosny. Często jego zachowanie było chwiejne. Potrafił okazać kobiecie uczucia, traktować ją jak małą kruchą istotę, by za pięć minut stać się wręcz tyranem, który każdy krok Łucji musi mieć pod kontrolą.

Uważam, że w książce "Zranione uczucia" napisanej przez K A Figaro, bohaterowie są jeszcze lepiej wykreowani. Mają swoje wady i zalety. Nie są postaciami idealnymi. W tym tomie zgłębiamy trochę przeszłość bohaterów. Mamy wgląd do wydarzeń z przeszłości, które w pewien sposób ukształtowały tych ludzi. Dzięki temu zabiegowi możemy usprawiedliwić niektóre zachowania, zwłaszcza Dymitra.

Akcja książki jest dynamiczna. Ciągle coś się dzieje. Z jednej intrygi przechodzimy do drugiej. Uważam, że w tym tomie autorka szczególną uwagę poświęciła uczuciom Łucji. Kobieta ewidentnie pragnie uwolnić się z układu z Dymitrem i udowodnić mu, że okazywanie uczuć jest czymś dobrym i wręcz wskazanym. Możemy zauważyć jak bardzo stara się przekonać mężczyznę do tego, by dali sobie szansę w prawdziwym związku, który nie obejmuje jedynie sfery erotycznej.

Dymitr pomimo swoich żelaznych zasad momentami się ugina. Jesteśmy jego niewidzialnymi świadkami myśli z jakimi się boryka. Z jednej strony zależy mu tylko na seksie, ale z drugiej coś przyciąga go do Łucji i sama obecność przy niej, sprawia że jest spokojniejszy... szczęśliwszy.

Czy tej parze uda się stworzyć normalny związek? Jak bardzo Igor wejdzie w życie Łucji? Czy zostaną przyjaciółmi, czy połączy ich coś więcej? Zapewniam Was, że po tej pozycji, co niektórzy prawdopodobnie będą zbierać szczęki z podłogi!

Wiedziałam czego mogę się spodziewać po książce "Zranione uczucia" napisanej przez K A Figaro, ale nie miałam zielonego pojęcia, że zakończenie będzie takie... definitywne. Jestem ogromnie ciekawa jak autorka wybrnie z tej sytuacji, którą sama stworzyła. Spotykałam się już z takimi zakończeniami i ich rozwiązanie może być niesamowicie ciekawe! Prawdę mówiąc, to co wydarzyło się na ostatnich stronach powieści, może wywrócić całą fabułę do góry nogami!

Pomimo tego, że historia jest nafaszerowana erotycznymi scenami, to język jakim posługuje się K A Figaro w książce "Zranione uczucia" jest tak lekki, że pozycję wciąga się nosem jednego wieczora! Przyjemny styl, ciekawa fabuła i charakterystyczni bohaterowie to początek do na prawdę dobrej powieści! Pozycja ta zaskakuje, ciekawi i przyciąga jak magnes nawet tych, którzy na co dzień unikają tego typu literatury (czyli ja).

Jeśli chcecie wiedzieć jak potoczyły się losy tej dwójki, czy Igor zszedł na drugi plan, a może zajął miejsce Dymitra, co po wielu poniżeniach zadecydowała Łucja, musicie sięgnąć po tę książkę! Jest to nietypowa powieść, która z jednej strony mnie odrzucała, a z drugiej przyciągała jak magnes. To niemalże to samo przyciąganie jakie czuła nasza główna bohaterka względem Dymitra, który traktował ją jak kogoś gorszego, a mimo wszystko kobieta do niego lgnęła.

Jeśli czytaliście "Prosty układ" i nie wiecie czy sięgnąć po kontynuację, to zapewniam Was, że "Zranione uczucia" napisane przez K A Figaro, oferują wiele ciekawych smaczków dzięki którym wciągniecie tę pozycję w jeden wieczór! Zainteresowani?

Grafika jest bardzo podobna do tej, którą możemy zaobserwować w pierwszym tomie. Tutaj również ilustracja jest czarno biała, przedstawia mężczyznę i kobietę, a tytuł jest czerwony i wyraźnie widoczny. Zdecydowanie bardziej podoba mi się oprawa graficzna drugiego tomu. Mężczyzna patrzy na kobietę jakby z wyższością. Świadczy o tym nie tylko to, że jest wyższy, ale ma również wyraz twarzy mówiący o tym, że nie akceptuje jakiegokolwiek sprzeciwu. Kobieta zdaje się być w niego wpatrzona i to samo możemy zauważyć w treści książki.

Okładka jest estetyczna, tytuł widoczny, rzucający się w oczy. Kolorystycznie wszystko ze sobą współgra. Wizualnie świetnie komponuje się z pierwszym tomem, co jest dla mnie atutem, gdyż lubię kiedy serie wyglądają podobnie, a nie jak dwa różne byty. W porównaniu z "Prostym układem", tutaj kobieta wygląda młodziej przez co, gdybym szukała czegoś z tego typu literatury, to z pewnością zwróciłabym uwagę na tę okładkę.

Fabuła: 4/5

Język: 5/5

Bohaterowie: 4,5/5

Zakończenie: 5/5

Wrażenia wizualne: 4/5

*Ocena ogólna: Warto przeczytać