Autor: Izabela Degórska

Tytuł: Pamięć krwi

Liczba stron: 333

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Kategoria: Fantastyka

Tłumaczenie: –

ISBN: 978-83-7506-852-8

Z opisu z tyłu książki wiedziałam, że pozycja ta będzie miała w swojej historii wampiry... masę wampirów. Już sam ten fakt sprawił, że do książki "Pamięć krwi", którą napisała Izabela Degórska, podchodziłam nieco sceptycznie. Obawiałam się nawet, że lektura tej książki będzie tak męcząca, że jej nie podołam i nie napiszę o niej nic na swoim blogu, mimo że przecież jakieś trzy, cztery lata temu sama świadomie ją kupiłam!

Przyznam szczerze, że się myliłam, a historie, w których występują wampiry mogą mieć przeróżne wersje. W "Pamięci krwi" nasza główna bohaterka zostaje poniekąd nieumyślna "ofiarą" swojego byłego chłopaka. Jak zostało wspomniane w opisie, Milena odwiedza mężczyznę w jego mieszkaniu i tak jak powiedziała jej jego siostra, Darek nie zachowuje się normalnie. Wydarzenia mające miejsce w jego domu, raz na zawsze zmieniają życie kobiety, która czy chce, czy nie, staje się wampirzycą.

"Darek posłał jej uśmiech w stylu „jestem łaskawy, znoszę twoje fochy, bo nie wiesz, co czynisz” i, niby przypadkiem, stanął w kilku kuszących pozach."

Wydawać by się mogło, że przemiana ta niesie ze sobą same korzyści, ale czy na pewno? Milena staje się nieśmiertelna, jej słuch się wyostrza, lepiej widzi, a co najważniejsze nie ogranicza jej słońce, które przecież w wielu innych książkach ma miano największego wampirzego wroga. Co zatem sprawia, że grozi jej wielkie niebezpieczeństwo? Kobieta wszystkiego, a przynajmniej części, dowiaduje się od Doriana - jednego z przystojniejszych wampirów w tej książce.

Okazuje się, że krew Mileny posiada tajemnicze właściwości, dzięki którym kobieta jest w stanie poruszać się bez większych szkód, kiedy na niebie świeci słońce. Zdecydowanie jest to coś, na co nie mogą pozwolić sobie pozostałe wampiry, dlatego też życie kobiety jest zagrożone. Każdy pragnie jej krwi i Milena będzie musiała komuś zaufać by przeżyć. Opcji będzie miała na prawdę sporo ponieważ oprócz Doriana, poznamy również jej kolegę z pracy Radka, Otta czyli podziemnego króla wampirów, który ma dosyć indywidualne plany względem Mileny, czy też... UWAGA, UWAGA jej ojca Fidiasza, którego nie widziała od dwudziestu lat.

"Dziecinko, a cóż ty mogłabyś mi zaoferować? Wszystko, co masz, mogę sobie wziąć."

Każda z tych postaci jest dobrze wykreowana przez autorkę i ma swoją historię, którą poznajemy zagłębiając się w lekturze. Niekiedy historie te przeplatają się ze sobą tworząc spójną całość i nie ma się poczucia obserwacji dwóch różnych wątków fabularnych gdzie jeden nie ma nic wspólnego z drugim. Ogólnie książkę czyta się szybko i przyjemnie. Można odczuć lekkie zawahanie sięgając po "Pamięć krwi" ze względu na występowanie wampirów, jednak po zapoznaniu się z treścią pozycja ta okazuje się dosyć ciekawa, a jest to dopiero pierwszy tom!

Dużym plusem książki "Pamięć krwi" jest również fakt, że pozycję tą napisała Izabela Degórska - polska autorka. To sprawia, że niektórzy z góry mogą skreślić tę pozycję biorąc pod uwagę, że w "Pamięci krwi" akcja dzieje się w Polsce, jest masa wampirów, a autorem jest Polka. Czy można wymarzyć sobie "gorsze" combo? Co zadziwiające to tak zwane combo okazało się pozytywnym zaskoczeniem i z przyjemnością sięgnę po kontynuacje tej książki, by dowiedzieć się, jak potoczyły się losy Mileny.

Nie jest to obowiązkowa pozycja, jednak jeśli ktoś szuka luźnej, niezobowiązującej pozycji, to "Pamięć krwi" nada się na to idealnie. Kto wie, może spodoba się Wam na tyle, że sięgniecie po kontynuację?

Kiedy kupowałam "Pamięć krwi", którą napisała Izabela Degórska, urzekła mnie okładka właśnie. Z perspektywy czasu jednak podoba mi się coraz mniej i teraz tak w zasadzie nie wiem co w niej widziałam. Nie można jednak powiedzieć, że nie ma tego czegoś, co zawsze przyciągało mnie od wizualnej strony. Chodzi mi tutaj o rozmieszczenie tytułu książki oraz imienia i nazwiska autora. Literki są wypukłe i świecące, nie wchodzą w grafikę. Nie zlewają się z nią w jedną całość, a dokładnie widać co się czyta i kto jest autorem danej pozycji.

Książka posiada skrzydełka, co zawsze lubię podkreślać jako zaletę. Ciemniejsze odcienie grafiki sugerują, że treść będzie mroczna i tak też poniekąd jest. Co prawda autorka czasem zahacza o wątek romantyczny, ale to na krwi głównej bohaterki skupia się główna fabuła. Na zdjęciu przedstawiona jest kobieta i jak zwykle, doszukując się drugiego dna, sądzę, że tak właśnie może wyglądać Milena.

Okładka ma coś w sobie. Być może nie przyciąga mojej uwagi tak mocno jak kiedyś, jednak nie uznałabym jej za najgorsza okładkę w swoich książkowych zasobach, co ma również swoje odzwierciedlenie w treści.